Tekst uchwały Parlamentu Węgier z 5 lipca 2013 w odpowiedzi na uchwałę PE o przyjęciu tzw Raportu Tavaresa. "O przynależnym Węgrom prawie do równego traktowania."
1. My, Węgrzy, przed ponad tysiącem lat, poprzez założenie państwa i przyjęcie chrztu weszliśmy do rodziny europejskich narodów.
My, Węgrzy, wiele razy stawaliśmy w obronie europejskich wartości. Był czas, gdy naszą krwią broniliśmy tych wartości przed agresjami z zewnątrz. W 1956 chwyciliśmy za broń przeciw komunistycznej dyktaturze. W 1989 burzeniem żelaznej kurtyny przyczyniliśmy się do ponownego zjednoczenia Europy.
My, Węgrzy, z naszej wolnej woli wstąpiliśmy do Unii Europejskiej. Uczyniliśmy to w tej nadziei, że przystępujemy do wspólnoty stojącej na fundamencie prawa, sprawiedliwości i wolności.
My, Węgrzy, nie chcemy więcej takiej Europy, w której wolność jest ograniczana a nie realizowana. Nie chcemy więcej takiej Europy, w której silniejszy nadużywa władzy, w której naruszana jest suwerenność narodów i w której tylko mniejszy musi szanować większego.
Po czterdziestu latach przeżytych za żelazną kurtyną mamy dosyć dyktatów.
My, Węgrzy, zawsze z szacunkiem podchodziliśmy do sytuacji, gdy uprawnione do tego instytucje Unii Europejskiej proponowały dialog i zawsze byliśmy gotowi do wypracowanych w duchu racjonalności porozumień.
Dlatego też mamy prawo oczekiwać od instytucji Unii Europejskiej przynależnych Węgrom szacunku oraz równego traktowania.
Oczekujemy od Unii Europejskiej, by szanowała wszystkie nasze prawa, które nam się przynależą również po przystąpieniu, tak samo, jak każdego kraju członkowskiego.
Węgierskie Zgromadzenie Krajowe/ Narodowe daje wyraz swemu zdziwieniu, że Parlament Europejski uchwalił rezolucję, do której nie ma prawa i przez to Parlament Europejski przekracza zakres swych uprawnień. Arbitralnie wyznacza wymagania, arbitralnie wprowadza nowe procesy/ mechanizmy i kreuje nowe instytucje, poprzez które narusza gwarantowaną w unijnym traktacie podstawowym suwerenność Węgier. Tym samym Parlament Europejski sprzeciwia się wartościom europejskim i wprowadza Unię Europejską na niebezpieczną drogę.
Powodem dalszego zaniepokojenia jest to, że za krzywdzącym Węgry nadużyciem władzy kryją się handlowe interesy. Węgry zmniejszają ceny energii używanej przez węgierskie rodziny. To może naruszać interesy wielu dużych firm europejskich, które za pomocą sytuacji monopolu przez długie lata wypracowywały dodatkowe zyski na Węgrzech. Nie do przyjęcia jest, że Parlament Europejski w interesie tych firm próbuje wywierać nacisk na naszą ojczyznę.
Węgierskie Zgromadzenie Narodowe patrząc na całą Europę uważa za niebezpieczne, jeśli w Unii Europejskiej bez żadnych ograniczeń realizowane będą interesy grup biznesowych, mogąc zmieniać zasady zapisane w traktacie podstawowym.
W dniu dzisiejszym przyjmujemy uchwałę mającą na celu obronę suwerenności Węgier oraz równość Węgrów wobec prawa w Europie.
Wzywamy Rząd Węgier, by nie ulegał naciskowi Unii Europejskiej i nie pozwolił na naruszanie praw Węgier, które gwarantuje Konstytucja państwa oraz by kontynuował politykę, która ułatwia życie węgierskich rodzin.
2. Powyższa uchwała Zgromadzenia Narodowego wchodzi w życie dzień po jej opublikowaniu.
W uzasadnieniu:
(…) Prawo do uchwalania konstytucji państwa we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej przysługuje wyłącznie ustawodawcy narodowemu/ krajowemu. (…).
A zgodnie z art 48, PE nie mógł powołać nowego ciała do badania kryteriów kopenhaskich – zob. niżej, a raport Tavaresa nie ma, bo nie może mieć takiej mocy prawnej.
Zakończenie uzasadnienia:
Przyjęty przez Parlament Europejski tzw. raport Tavaresa nie tylko zawiera nieprawdziwe i obraźliwe poglądy o Węgrzech, ale rażąco narusza prawo wspólnotowe, przenosząc na nieistniejące w traktatach [o Unii i jej funkcjonowaniu] ciało zakres władzy, która nie została przeniesiona na Unię Europejską. Węgierskie Zgromadzenie Narodowe – biorąc także pod uwagę zasadę pomocniczości – postępując w ramach swojego zakresu władzy, powyższą uchwałą zwraca uwagę węgierskiej i europejskiej opinii publicznej na niepowtarzalnie rażący przykład arbitralnego nadużycia władzy oraz przeciwnego narodowej suwerenności naruszenia wspólnotowego prawa.
tłum. fr. Pawel Cebula ofm conv.
WERSJA SKONSOLIDOWANA TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ
[czyli po traktacie lisbońskim zmienione 2 traktaty: Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej]
Artykuł 48
(dawny artykuł 48 TUE)
1. Traktaty mogą być zmieniane zgodnie ze zwykłą procedurą zmiany. Mogą być też zmieniane zgodnie z uproszczonymi procedurami zmiany.PL C 83/42 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 30.3.2010
Zwykła procedura zmiany
2. Rząd każdego Państwa Członkowskiego, Parlament Europejski lub Komisja mogą przedkładać Radzie propozycje zmiany Traktatów. Propozycje te mogą mieć na celu, między innymi, rozszerzenie lub ograniczenie kompetencji przyznanych Unii w Traktatach. Propozycje te są przekazywane przez Radę Radzie Europejskiej oraz notyfikowane parlamentom narodowym.
3. Jeżeli Rada Europejska, po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komisją, podejmie zwykłą większością decyzję, w której opowie się za rozpatrzeniem proponowanych zmian, przewodniczący Rady Europejskiej zwołuje konwent złożony z przedstawicieli parlamentów narodowych, szefów państw lub rządów Państw Członkowskich, Parlamentu Europejskiego i Komisji. W przypadku zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej konsultowany jest również Europejski Bank Centralny. Konwent rozpatruje propozycje zmian i przyjmuje, w drodze konsensusu, zalecenie dla Konferencji przedstawicieli rządów Państw Członkowskich przewidzianej w ustępie 4.
Rada Europejska może zwykłą większością, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, podjąć decyzję o nie zwoływaniu konwentu, jeżeli zakres proponowanych zmian nie uzasadnia jego zwołania. W takim przypadku Rada Europejska określa mandat Konferencji przedstawicieli rządów Państw Członkowskich.
4. Konferencję przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zwołuje przewodniczący Rady w celu uchwalenia za wspólnym porozumieniem zmian, jakie mają zostać dokonane w Traktatach.
Zmiany wchodzą w życie po ich ratyfikowaniu przez wszystkie Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
5. Jeżeli po upływie dwóch lat od podpisania traktatu zmieniającego Traktaty, został on ratyfikowany przez cztery piąte Państw Członkowskich i gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich napotkało trudności w postępowaniu ratyfikacyjnym, sprawę kieruje się do Rady Europejskiej.
Uproszczone procedury zmiany
6. Rząd każdego Państwa Członkowskiego, Parlament Europejski lub Komisja mogą przedkładać Radzie Europejskiej propozycje dotyczące zmiany wszystkich lub części postanowień części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dotyczących wewnętrznych polityk i działań Unii.
Rada Europejska może przyjąć decyzję zmieniającą wszystkie lub część postanowień części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Rada Europejska stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komisją oraz z Europejskim Bankiem Centralnym w przypadkach zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej. Decyzja ta wchodzi w życie dopiero po jej zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
Decyzja, o której mowa w akapicie drugim, nie może zwiększyć kompetencji przyznanych Unii w Traktatach.
7. Jeżeli Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub tytuł V niniejszego Traktatu przewiduje, że Rada stanowi jednomyślnie w danej dziedzinie lub w danym przypadku, Rada Europejska może przyjąć decyzję upoważniającą Radę do stanowienia większością kwalifikowaną w tej dziedzinie lub w tym przypadku. Niniejszego akapitu nie stosuje się do decyzji mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne.
Jeżeli Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewiduje, że akty ustawodawcze przyjmowane są przez Radę zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, Rada Europejska może przyjąć decyzję zezwalającą na przyjęcie takich aktów zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.
Wszelkie inicjatywy podejmowane przez Radę Europejską na podstawie akapitu pierwszego lub drugiego są przekazywane parlamentom narodowym. W przypadku gdy parlament narodowy notyfikuje swój sprzeciw w terminie sześciu miesięcy od takiego przekazania, decyzja, o której mowa w akapicie pierwszym lub drugim, nie zostaje przyjęta. W przypadku braku sprzeciwu Rada Europejska może przyjąć taką decyzję.
W celu przyjęcia decyzji, o których mowa w akapicie pierwszym lub drugim, Rada Europejska stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, wyrażonej przez większość członków wchodzących w jego skład.
em
h1
Dodaj komentarz