Mało kto wie, że to właśnie wprowadzenie stanu wojennego w Polsce było jednym z głównych powodów uformowania się antykomunizmu dzisiejszego przywódcy Węgier Viktora Orbána. Dzięki uprzejmości autora Igora Janke i wydawnictwa Demart zamieszczamy fragment książki "Napastnik. Opowieść o Viktorze Orbánie". To rozdział 3, opowiadający m.in. o tym, gdzie był i co robił Orban 13 grudnia 1981.
O tym, jak w jednostce wojskowej narodził się radykalny antykomunizm Orbána i jego przyjaciół.
Na Jasną Górę przybyła III Narodowa Pielgrzymka Węgrów z całego Basenu Karpackiego. W tym roku odbywa się ona pod hasłem „Duchowa odnowa, z czystego źródła”. Specjalnym pociągiem z Budapesztu przyjechało ponad 700 pielgrzymów. Wśród nich znajduje się trzech biskupów: bp Miklós Beer – ordynariusz diecezji Vác, bp István Katona – sufragan archidiecezji Eger oraz bp József Tamás – sufragan archidiecezji Gyulafehérvár z Siedmiogrodu (rum. Alba Iulia). Patronat nad pielgrzymką, jak co roku, objął przewodniczący parlamentu węgierskiego László Kövér.
Rozmowa z przewodniczącym węgierskiego parlamentu László Kövérem*
Niedawno Fidesz obchodził 25-lecie swego istnienia. Jak wytłumaczyć fenomen tej partii, która z formacji młodzieżowej o nastawieniu liberalnym stała się największą partią węgierskiej prawicy?
Kiedy powstawaliśmy w 1988 r., mieliśmy tylko jeden cel – złamać monopol partii komunistycznej. Nasze ugrupowanie gromadziło przedstawicieli młodzieży ze wszystkich opcji ideowych. Różniliśmy się pod wieloma względami, ale łączyło nas jedno: nie chcieliśmy żyć w komunizmie. Odwołanie do liberalizmu było o tyle uzasadnione, że pojawiało się ono we wszystkich rewolucjach burżuazyjnych przeciwko absolutyzmowi. Kiedy w 1990 r. dostaliśmy się do parlamentu jako partia młodzieżowa, byliśmy przez większe formacje lekceważeni. Węgierskie Forum Demokratyczne (MDF) i Związek Wolnych Demokratów (SzDSz) uważały, że podzielą większość sceny politycznej między siebie, a nam wyznaczono rolę języczka u wagi.